عیـــــــد فطـــــر

واژه «عید» از ریشه عود گرفته شده‏ و به معناى بازگشت است، و واژه « فطر» از فطرت ‏گرفته شده و به معناى سرشت است. بنابراین عید فطر; یعنى بازگشت ‏به فطرت و سرشت.بازگشت از این نظر که آیا رابطه ما با فطرت پاک انسانى به طور صحیح برقرار است ‏یا نه؟آیا آن اعماق روح و فطرت پاکى که خداوند به ما داده و بر اثر حجاب‏هاى‏جهل، انحراف و گناه، زنگار بر رویش نشسته، در جریان ماه رمضان زنگارها زدوده‏شده‏اند یا نه؟که اگر چنین است ‏باید ابتداى نجات و آغاز پیروزى بر طاغوت نفس رادر نماز عید فطر اعلام بدارند و جشن بگیرند.

رمضان پایان مى ‏پذیرد، و به‏انتهاى خود مى ‏رسد، مسلمانان در مکتب رمضان و روزه، در پرتو آیات قرآن و نیایش‏هاو تقویت صبر و اراده، پس از فراگیرى و آموزش به خودسازى پرداخته‏اند; اینک جشن‏ مى‏گیرند که به ‏مقصود رسیده‏اند.چرا که براى انسان بازگشت ‏به خویشتن، فرا رسیدن بهار معنویت‏است; مانند درختانى که پس از گذر زمستان سرد، به بهار رسیده‏اند و درمسیر زنده گی دوباره قرار گرفته‏اند، به راستى چه عیدى شیرین ‏تر و چه پیروزى‏اى شکوهمندتر از بازگشت ‏به خویشتن، و پیروزى بر طاغوت نفس اماره؟ که فطرت را زیر پاى سهمگین خود منکوب کرده است.