از آنم سوخته خرمن که من عمری در این صحرا *** اگرچه خوشه می چینم ره خرمن نمی دانم
دور باش از صحبت خود پرور عادت پرستبوسه بر خاک کف پای ز خود بیزاران زن
ارسال یک نظر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر